مدح و مناجات با پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
ای وحی، تو را همیشه پژواک وی روح طهارت! از گنه پاک! بــا آمــدنـت ســرود هــسـتــی صد دفـتر پُر غـزل طرب ناک پهن است به زیر پایتان عرش شأنت نبود به روی این خـاک جـبـریـل نـقــاب زد رُخَـت تـا چشمت نزنـند خار و خـاشاک از غـبـطـه به سـاحـت مقـامت کرده ست فرشته سینه را چاک مـافـوق ترین تـصـوّر عـشـق! درمانده ز فـهـم توست ادراک گــر بــام مـحـبــتـت نــبــاشــد مرغ دل و روح رفته در لاک یــاقــوت نـمــا؛ زبــرجـدِ مـن بـنـمـای شـراب، غــورۀ تـاک ای عــلّـت خـلــقـت عـــوالـــم لَـولاک لَـمـا خَـلَـقـتُ الَافـلاک |